Ogród cały w kwiatach już od wczesnej wiosny? To możliwe, jeśli jesienią zasadzimy na rabatach cebulki kwiatowe. Przetrwają zimę ukryte w ziemi, a wiosną wybuchną feerią kolorów. To wspaniałe, niezniszczalne rośliny, które najwcześniej malują ogród pięknem swoich barw. Przedstawiamy szóstkę najbardziej atrakcyjnych.
Tulipany (Tulipa) – bez nich nie byłoby wiosny
Wiosenna rabata nie istnieje bez tulipanów, to najpopularniejsze kwiaty naszych ogrodów. Aż trudno uwierzyć, że te powszechnie dostępne i masowo uprawiane rośliny mają tak niezwykłą historię. Bo niegdyś cebulki tulipanów były wyjątkowym przedmiotem pożądania, rośliną niezwykłą i elitarną. W historii XVII-wiecznej Holandii zapisała się tulipanowa gorączka, kiedy to ceny cebulek niektórych odmian sięgały sum, jakie płacono za posiadłości.
Z kolei XVIII wiek w Turcji historycy nazywają „erą tulipanów” z powodu niezwykłego powodzenia, jakie miały te kwiaty na dworze sułtana i w ogrodach arystokratów. A my dziś wszystkie te ekskluzywne piękności możemy mieć na grządkach. Zarejestrowano już kilkanaście tysięcy odmian w całej gamie kolorów i kształtów. Są rośliny wysokie i niskie, o kwiatach pojedynczych i pełnych, płatkach gładkich, wystrzępionych i misternie poskręcanych, jedno i wielobarwnych. Warto wypróbować rozmaite odmiany i sprawdzić, dlaczego nasi przodkowie tak łatwo poddawali się tulipanowej gorączce.
Pielęgnacja tulipanów: Cebulki tulipanów sadzimy na przełomie września i października na głębokości 10-15 cm w odstępach 10 cm. Zwiędłe kwiaty odcinamy, liście usuwamy dopiero wtedy, gdy uschną. Cebule tulipanów są odporne na mrozy, mogą pozostać w ziemi kilka lat bez przesadzania.
Czosnki ozdobne (Allium) – fioletowe kule gwiazd
Bardzo długo zdobią ogród – od maja aż do ostatnich dni lata. Mają niezwykle efektowne kwiatostany złożone z setek gwiaździstych kwiatków, uformowanych w idealne kule. Zarówno żywe, jak i suche kwiaty czosnków to ceniony przez florystów składnik oryginalnych bukietów. Najczęściej są w odcieniach różu i fioletu, choć zdarzają się także białe. Wśród licznych odmian znajdziemy zarówno miniaturki, które doskonale będą wyglądać na skalniakach, ale i olbrzymy, osiągające wzrost człowieka, ozdobione pomponami okazałych kwiatów 30-centymetrowej średnicy.
Nie ma obawy, że zniszczy je podmuch wiatru – pędy tej rośliny rodem z azjatyckich stepów są giętkie, mocne i wytrzymałe. Czosnki najlepiej prezentują się posadzone w większych grupach, wśród traw, bylin, a także w towarzystwie innych roślin cebulowych – narcyzów czy tulipanów.
Pielęgnacja czosnków: Cebulki czosnków sadzimy pod koniec września na głębokość i w rozstawie 20 cm dla czosnków olbrzymich i 10 cm dla niższych odmian. Gdy przekwitną, nie usuwamy suchych kwiatostanów, bo nadal są atrakcyjne, będą zdobiły ogród aż do jesieni. Nie wymagają przesadzania, dobrze znoszą mrozy.
Krokusy (Crocus) – szafrany z górskich hal
Już w lutym i w marcu przebijają się przez warstwę śniegu, by po rozchyleniu płatków stworzyć malownicze łany w nasyconych barwach – niebieskiej, fioletowej, pomarańczowej, żółtej. W stanie dzikim porastają górskie hale i leśne polany, a widoki, jakie tworzą każdej wiosny są tak urzekające, że zapragnęliśmy przenieść je do ogrodów. Gatunki leśne są pod ochroną, nie można ich zrywać ani wykopywać, ale oferta sklepów ogrodniczych jest tak bogata, że na pewno zaspokoi potrzeby miłośników tych pięknych roślin.
Mamy do wyboru liczne odmiany krokusów wiosennych (Crocus vernus), ale są też takie, które kwitną jesienią, należy tylko zasadzić je nieco wcześniej. Wśród gatunków jesiennych jest sławny szafran, a ściślej mówiąc krokus siewny (Crocus sativus). To właśnie on dostarcza cennej przyprawy, uznawanej za najdroższą w świecie. Szafran to zresztą także polska nazwa krokusa, szkoda, że dziś używana coraz rzadziej.
Pielęgnacja krokusów: Cebulki krokusów wiosennych wędrują na rabaty we wrześniu i na początku października, a jesiennych na początku sierpnia. Sadzimy po kilka bulw na głębokości 5 cm w 10-cm odstępach. Mogą rosnąć także na trawniku, bo potrafią przebijać się przez darń. Przed sadzeniem cebule warto zaprawić preparatem chroniącym przed chorobami grzybowymi, na które krokusy bywają wrażliwe.
Lilie (Lilium) – pierwsze damy kwiatowych ogrodów
Od wieków królują pod naszymi oknami, uznawane za jedne z najpiękniejszych roślin, jakie stworzyła natura. Mają swoje stałe miejsce w kulturze i symbolice, uosabiając czystość, niewinność i królewski majestat. Zawdzięczają to urodzie swoich kwiatów – okazałych, o wyrafinowanym kształcie i oszałamiających barwach. Ich subtelne kształty sugerują delikatność, ale to w większości rośliny bardzo odporne i nie nastręczające większych problemów w uprawie.
Warto mieć na rabatach piękne okazy lilii azjatyckich, trąbkowych czy – modnych ostatnio – lilii drzewiastych, wyrastających w pokaźne krzewy obsypane gronami nieziemsko pachnących, ogromnych kwiatów. Rozwijają się z końcem wiosny i pozwalają się podziwiać przez całe długie lato.
Pielęgnacja: Cebule lilii możemy sadzić zarówno jesienią (przełom września i października), jak i wiosną (kwiecień). Większość ogrodowych gatunków dobrze znosi mrozy pod warstwą ściółki. Rośliny źle tolerują przesadzanie, warto więc starannie wybrać im stanowisko, na którym zostaną kilka lat.
Narcyzy (Narcissus) – promienie słońca na grządkach
Żadne kwiaty nie rozświetlą ogrodu tak, jak pęki słonecznych narcyzów. Rozwijają się już w końcu marca i aż do maja cieszą nas bukietami charakterystycznych kwiatów złożonych z wydatnego, trąbkowego przykoronka otoczonego wianuszkiem płatków.
Lubimy szczególnie ich żółte odmiany, czyli popularne żonkile, ale mamy do wyboru też wiele innych o zróżnicowanych kształtach i barwach. Bywają białe, kremowe, w odcieniach łososiowych lub intensywnie pomarańczowych. Są także odmiany dwubarwne, niektóre tak wyrafinowane i piękne, że przywodzą na myśl kwiaty storczyków. Kolekcja wiosennych narcyzów może naprawdę zaskakiwać i warto ją rozszerzać, tym bardziej, że rośliny są łatwe w uprawie i rzadko zawodzą.
Pielęgnacja narcyzów: Cebulki narcyzów sadzimy na przełomie sierpnia i września w rozstawie 10-15 cm. Po przekwitnięciu usuwamy kwiatostany, ale liście zostawiamy póki nie uschną. Rośliny są w pełni mrozoodporne i nie trzeba ich okrywać na zimę.
Hiacynty (Hyacinthus) – rajskie kolory, odurzające zapachy
W naturze kwitną tylko na niebiesko, ale wśród ogrodowych odmian mamy niemal wszystkie barwy – karminowe, różowe, słonecznie żółte, w odcieniu niebieskiej porcelany, kości słoniowej, królewskiego błękitu czy głębokiego fioletu.
Hiacynty są niziutkie, ale bardzo wyraziste, bo niemal całą roślinkę tworzy ogromny, sięgający 30 cm kwiatostan, złożony z kolorowych, upojnie pachnących dzwonków. Rozwijają się już w kwietniu, na progu wiosny i niewiele znajdziemy widoków, które mogłyby równać się z plamami nasyconych barw, jakie tworzą na szarych jeszcze trawnikach czy pod bezlistnymi drzewami. Równie pięknie wyglądają (i rosną) w doniczkach, gdzie możemy uprawiać je także zimą.
Pielęgnacja hiacyntów: Na rabatach cebulki hiacyntów sadzimy we wrześniu. Usuwamy przekwitłe kwiatostany i przestajemy podlewać, gdy liście zżółkną. Rośliny są mrozoodporne, ale warto zabezpieczać je na zimę warstwą ściółki. Cebule mogą pozostać na jednym stanowisku przez trzy-cztery lata.
W sklepie cebule-kwiatowe.pl znaleźć można cebulki kwiatowe powyższych oraz innych gatunków kwiatów. Każdy produkt posiada dokładną instrukcję sadzenia i pielęgnacji.
Rośliny cebulowe rozwijają wspaniałe kwiaty i nie nastręczają większych kłopotów w uprawie, mają wszakże jedną wadę. Stają się niezbyt atrakcyjne, gdy przekwitną. Żółknących liści nie powinniśmy jednak usuwać, zanim całkiem nie zaschną. Cebule potrzebują bowiem czasu, by zgromadzić składniki pokarmowe do dalszego rozwoju. Dlatego „kwitnące cebulowe” warto sadzić w towarzystwie wysokich bylin lub traw ozdobnych, które będą atrakcyjne do późnego lata. Na rabacie nastąpi po prostu naturalna zmiana dekoracji, a następnej wiosny kwiaty z cebul rozwiną się jeszcze obficiej.